
Moralimin sıfırın altında olduÄŸu günlerden birinde epostama gelen bir mesaj yüzümün solgun ifadesine canlılık getiriyor, çocuk dünyasıyla ilgili olan her yazı sanki beni toparlıyor. BirçoÄŸu “hey kendine gel” der gibi tam zamanında önü
Sosyal tesisleri, havuzu, restoranı, tenis kortu, basket sahası, birkaç adet oyun parkı, alabildiÄŸince yeÅŸil alanı ve etrafında yürüyüÅŸ yolları olan büyük bir sitede oturuyoruz. Tüm giriÅŸ kapılarında güvenliÄŸin olduÄŸu bu devasa yerleÅŸim alanında her ÅŸey
Ortaokula yeni baÅŸlamışım, sınıfın en minyonlarından olduÄŸum için öÄŸretmen en öne oturtmuÅŸ beni. Sorun yok, zaten en önden her ÅŸeyi daha iyi anlıyorum. Kendi halinde, arkadaÅŸlarıyla iyi geçinen, sessiz, tatlı bir kızım iÅŸte. Okulla, derslerle ya da herhangi ba
Herkesin misafir ağırlama anlayışı farklı. Bazısı günler öncesinden hazırlığa baÅŸlar, bazısı bir iki saat kala. Bazısı yapılan yemeÄŸin çeÅŸit ve miktarına odaklanır, bazısı az ama uyumlu yemekler olmasına. Anneme sorarsanız misafiri iyi ağırlamak için sofranın yer k
AlışveriÅŸ sonrası yemek yemek üzere sevdiÄŸi bir restorana gidiyoruz. Tam arkamızdaki masada, konuÅŸmalarını net bir ÅŸekilde duyabileceÄŸimiz kadar yakında bir aile oturuyor. Karı koca, dört yaÅŸlarındaki ikizleri ile birlikte yemeklerini yiyorlar. O kadar tatlı bir sohbetteler ki
Randy Pausch Carnegie Mellon Üniversitesi, Bilgisayar Bilimi, İnsan Bilgisayar EtkileÅŸimi ve Tasarımında ödüllü bir öÄŸretmen ve araÅŸtırmacıydı. Üç çocuk babası genç profesör pankreas kanseri olduÄŸunu öÄŸrendikten sonra bir dizi zorlu ame
Annenin doÄŸduÄŸu günü hatırlıyorum. Bana teyze olmanın güzelliÄŸini yaÅŸatan ilk yeÄŸenimdi. Seneler son hızla geçti ve Fulya bize geçen haziranda hayata doÄŸru uzun bir yolculuÄŸa çıkış haberini verdi. Bir sevinç sardı ki hepimizi sorma... San