Yabancı ülkelerde yaşayanlar, orada yetişmiş olanlar veya hayatını yabancı bir eş ile paylaşanlar o ülkelerdeki çocuk yetiştirme usullerinin farklılığını bilirler. Ülke çok, usullerde farklı tabi. Kısa da olsa hayatımın bir bölümünü yurt dışında geçirdiğim ve farklı kültürden birisiyle evlendiğim için, Avrupa ve Kuzey Amerika'da nasıl çocuk yetiştirildiğini gözlemleme imkanım oldu. İster istemez bizim sistemimizle karşılaştırdım. Bazen "aaa hakikaten", bazen "süper ya", bazen de "hadi ordan ya" dediğim oldu.
Ebeveynliğin doğasında bulunan sevmek, korumak ve öğretmek gibi en temel bazı evrensel değerler tabi ki benzeşiyordu. Benim dikkatimi çeken daha çok onları bizden ayıran özellikleriydi.

Aslında bizim gibi iki kültürlü bir aile için onlar-bizler yapmak çok garip. Bizimki harmanlama usulü. Onlarla bizi harmanlıyorsunuz ortaya karışık söylemiş gibi oluyorsunuz. Biraz onlardan, biraz bizden. Önemli olan iki tarafında en iyilerini harmanlayabilmek... Zorlukları var tabi ama harman iyiyse avantajlarıda atlanacak gibi değil. Onlarınki bizden, bizimki onlardan daha iyi diye bir durum da yok. Her kültürün özellikleri kendine özel ve doğru. Başta bunu kabul etmek gerek.

Bence bizim en büyük özelliğimiz çocuklarımıza karşı duyduğumuz baş döndürücü tutkunluğumuz ve bunu gösterme biçimimiz. Biz bir çocuğu ağzını burnunu yoğura yoğura severiz, öperiz, koklarız bağrımıza basarız. İçimizdeki sevgiyi illa ki coşa coşa, bağıra çağıra belli ederiz. Ee biz böyleyiz. Arada "gel len (ya da) gel kız buraya, çok özledim bugün seni" diye çocuğun üstüne balıklama atlar en güzel övgüleri arka arkaya sıralarız. Biz ne kadar sıkı fıkıysak, onlar da bir o kadar mesafelidir. Öperler tabi, koklarlar da ama bizim gibi çocuğun üzerine plonjon yapanlarını hiç görmedim (bizim evi bunun haricine alıyorum).

Yurt dışındaki çocukları bizim çocuklarla karşılaştırdığımda en dikkatimi çeken şey ise onların itiraz etmeden anne babalarının sözlerine harfiyen uymalarıydı. O kadarcık çocukların evdeki sistemi bu denli iyi kavramaları hakikaten dikkat çekiciydi... Anne babaların bunu nasıl başardıkları ve ses tonlarını yükseltmeden düzenlerini tıkır tıkır işletmeleri takdire şayan bir durum tabi! Yemek saati geldiğinde çocuk itiraz etmeden sofraya geliyor, güzel güzel yemeğini yiyor. Banyo yapıyor ve sonrasında da "hadi iyi geceler" deyip uykuya dalıyor. Genetik özelliklerden midir yoksa yiyip, içtiklerinden midir bilinmez. Oraların çocukları pek bir ağır başlı...

Oğlumla Fransa'daki kuzenlerini ziyarete gittiğimizde, ilk hafta oyun esnasında ayyy, uyyy, ahhhh sesleri hep onların tarafından geliyordu. Sonraki haftalarda bizim oğlan baktı ki bu çocuklar sakin; saldırı ve savunmanın hiç gereği olmadığını anlayıp ahenkli bir şekilde oyunlarını oynadılar. Çocuklar hem iyiye, hem kötüye ne kadar çabuk adapte oluyorlar, kendilerine verilen negatif, pozitif her şeyi nasıl da sünger gibi çekiyorlar. Onların bu özelliği milliyetin, kültürün, inancın hiç te önemli olmadığı, onları şekillendiren ana unsurun bilinçli ve sevgi dolu anne babalar olduğunu düşündürüyor bana. Bilmem haksız mıyım?

Evet yurt dışındayken gözlemledim. Onların ebeveynliğini bazen beğendim, bazen eleştirdim. Muhtemelen onlar da aynı şeyi bizi gözlemlerken yaparlardı. Yabancı ebeveynler neler yapar, neler yapmaz? Bunlar ilk aklıma gelenler. Yorum yok... Maksat paylaşmak:

-Çocuklarını asla ve asla arabanın ön koltuğuna oturtmaz, arkada araba koltuğuna bağlarlar.
-Maraton şeklinde yemek yedirmezler.
-Geç saatlere kadar ayakta kalmalarına izin vermezler.
-Çocuklarına değer verirler ama onları tepelerine çıkarmazlar.
-Çocuk seviyor diye evi abur cuburlarla doldurmazlar.
-Hayır' dedikleri zaman bir daha geri dönmezler.
-Ev içerisindeki sistemlerini eşe, dosta, konu-komşuya göre değiştirmezler.
-Çocuklarla ilgili kararlar aldıklarında karı koca beraber hareket ederler.
-Çocukların yanında konuşmalarına dikkat ederler. Küfür etmez, yanlarında ettirmez ve zinhar öğretmezler!
-Televizyon karşısında çok zaman geçirmelerine izin vermezler.
-Sevginin yanı sıra çocuğa karşı saygıda da kusur etmez ve ettirmezler.

Tüm fifty fiftylere selam ve sevgiler ;)