Ablamın kızları küçükken ne zaman ıspanak yeseler ya kusarlar, ya da geçici ama ÅŸiddetli karın aÄŸrılarına tutulurlardı. Normal olarak bu sebze uzun yıllar evlerinde piÅŸirilip, beslenme programlarına hiç dahil olmasa da kızlar gayet saÄŸlıklı büyüdüler. Çocukların ıspanaÄŸa istem dışı bu tepkileri kafama yıllar öncesinden post it gibi yapıştığından Kaan’ın ıspanaÄŸa ıhh demesinin üzerine hiç mi hiç gitmedim.

Önceki hafta “anne bana ıspanak piÅŸirir misin?” diye sorunca “nasıl yani”olup, ÅŸaşıraraktan ama bir o kadar da sevinerek mutfaÄŸa koÅŸtum. Ispanağı annemin usulü, bol havuç rendesiyle birlikte piÅŸirip, öÄŸlen yanında makarnayla servis yaptım. Az yedi, ama olsun maksat yemeÄŸe alışkanlık kazanmasıydı. Yemekten sonra dört-beÅŸ saat hiç problem çıkmadı, zaten benim de aklıma “ah ya karnı aÄŸrırsa, kusarsa” diye gelmedi. Dört beÅŸ saat sonra karnım da karnım diye kıvrım kıvrım kıvranmaya baÅŸlamasına raÄŸmen balıklama ıspanaÄŸa suç atmadım.

Dün öÄŸlen yine ıspanak, akÅŸamına da yine karın aÄŸrısı vardı. Yine hep beraber solucanları oynadık. O kıvranıyor, ben ahlıyorum; o aÄŸlıyor ben bunalıyorum. Öyle böyle geçirdik geceyi. Zaten sancı ÅŸiddeti bir-iki saat sürüp, sonra azaldı. Kararımı verdim, iki atak tesadüf olamaz deyip dün gece itibari ile belirsiz bir süre için ıspanaÄŸa tüm abartılan faydalarına karşın bye bye dedim.

Demir muhteviyatından yararlanabileceÄŸi daha çok besin maddesi var, yani tasa edilecek bir durum yok…Sizinde çocuÄŸunuz belli baÅŸlı besinleri yedikten sonra benzer sıkıntılardan geçiyor, olumsuz reaksiyonlar veriyorsa eÄŸer, besin intoleransını göz önünde tutup ısrardan kesinlikle kaçının derim.

Geçen yazımda kabağın nasıl çaptan düÅŸtüÄŸünü anlatmıştım. Daha küçükken çok sevdiÄŸi halde artık pirinçli kabak yemeÄŸi yemediÄŸini ve benimde kabak yedirmeye nasıl alternatifler yaratmaya çalıştığımı anlatan yazıma Nazlım tavsiyeler içeren mail atmış. Tunç içinde kuskus olan yemekleri daha kolaylıkla kabul ediyormuÅŸ, bir de sarımsaklı yoÄŸurt eklemesi olan hiçbir besini ret etmiyormuÅŸ. Memnuniyetle yazıyorum ki kuskus iÅŸe yaradı. Tunç abisi gibi Kaan’da kuskusu çok seviyor. Sarımsaklı yoÄŸurt kısmına henüz geçemedik ama kabak yemeÄŸine kuskus sayesinde tekrar merhaba demekten çok mutluyum. TeÅŸekkürler Nazlım :)

Bu sabahsa elime Annabel Karmel’in çocuk yemekleri kitabını aldım. Sayfaları hızlı hızlı geçtim çünkü bizim damak tadımıza uygun tarif(ler) gözüme çarpmadı. Her tarifte ya soya sosu, ya hazır et suları, hatta margarin, bazen tatlımsı eklemeler var. Tariflerin çoÄŸu benim piÅŸirmeyi tercih etmeyeceÄŸim gibi, çünkü biliyorum piÅŸirsem Kaan yemeyecek.

Farklı ülkelerin onlara muhteÅŸem lezzetli gelen tarifleri diÄŸer kültürlere mensup insanlar tarafından takdirle karşılanmayabiliyor. Aslında bundan daha normal bir ÅŸey olamaz, ama söz konusu çocuksa, durum daha hassaslaşıyor çünkü onlar deneyip, test etmeye yada “amaaan alışırım yutayım gitsin” demeye pek de hevesli olmuyorlar.

Benim çocuk yemeklerinden anladığım alabildiÄŸine yalın, en doÄŸal ve saÄŸlıklı malzemelerin bir araya getirilmesiyle hazırlanan, çoÄŸunluÄŸu tencerede piÅŸen pratik yemekler. Karman çorman, fuzuli eklemelerin yer aldığı tarifleri çocuk yemekleri olarak tanımlayamıyorum. Bu benim naçizane fikrim tabi, herkese saygım sonsuz…

Annabel Karmel’in kitabında uygulanası tariflerin içinde soslu mini köfteler var. Ben farklı versiyonunu senelerden beri yaparım, hep yenir, hep yenir…

Annabel demiÅŸ ki;

450gr. kıyma
75 gr. beyaz ekmek kırıntısı
Tuz-karabiber
1 adet çırpılmış yumurta
½ ince kıyılmış soÄŸan
Bir tutam kıyılmış maydanoz
AyçiçeÄŸi yağı

Sos:
1 adet ince kesilmiÅŸ soÄŸan
½ yemek kaşığı ayçiçeÄŸi yağı
1 yemek kaşığı un
450 ml. Et suyu
2 yemek kaşığı domates püresi
1 yemek kaşığı soya sosu
75gr. kesilmiÅŸ kahverengi mantar

-Köfteler için kıyma, ekmek, baharatlar, soÄŸan, maydanoz ve yumurtayı karıştırın. 24 adet top yapın.
-Az yaÄŸda köfteleri renkleri kahverengiye dönene kadar kızartın. Tavadan alıp, yağını süzdürün.
-DiÄŸer tarafta soÄŸanlar yumuÅŸayıncaya kadar yaÄŸda döndürün. Unu, arkasından da et suyunu, domates püresini ve soya sosunu ekleyip karıştırarak sos haline getirin.
-Köfteleri fırın kabına alın, üzerine sosu dökün ve önceden ısıtılmış 160 derece fırında 45-50 dakika piÅŸirin.
-Fırından çıkarmadan 20 dakika evvel mantarları ekleyin.

Ben olsaydım;
Aynen Annabel’in yaptığı gibi köfteleri hazırlar ve çok az ayçiçeÄŸi yağının içinde hafif kızartır, yağını havlu kağıt üzerinde süzdürürdüm. Aynı iÅŸlemi baÅŸparmak büyüklüÄŸünde küpler halinde doÄŸradığım patateslere de yapar, onların da fazla yağına müdahale ederdim.
DiÄŸer tarafta iki büyük domatesi rendeler ve en fazla bir yemek kaşığı zeytinyağı, tuz ve 1-2 diÅŸ sarımsak ekleyerek incelene kadar kaynatır, sonrada patates, köfte ve malzemenin yarısını az geçecek kadar ılık su eklerdim. Kısık ateÅŸte köfteler iyice yumuÅŸayıp, suyu hafif azalana kadar tıkırdatırdım.
Tabi Annabel’in yaptığıyla köfte hariç pek bir alakası olmazdı bu yemeÄŸin ama Kaan’ın bu versiyonunu yanında arpa ÅŸehriye pilavı ve bir çanak yoÄŸurtla daha çok seveceÄŸinden eminim. Zaten hem maksat, hem maharet tarifleri motomot uygulamanın yanı sıra kendi çocuÄŸunuzun damak zevkine göre uyarlamak olmalı. DeÄŸil mi?

Kendinize iyi bakın.

***Mutluyum çünkü Kaan marulu çooook seviyor. Diyorlar ki;
Marul, kemik erimesine karşı etkili. Sütten bile daha fazla kalsiyum içeren bu sebze, kemikleri güçlendirmesi açısından bir numara. 100 gramında, küçük bir bardak sütün içinde bulunan kalsiyumdan daha fazlasına sahip. Bu miktar günlük kalsiyum ihtiyacının dörtte birine tekabül ediyor.