DiÅŸ fırçalamak, pijama giymek ve kitap okumak daha ne kadar ağır yapılabilir bilmiyorum. Yatma vakti gelince benden daha çok “hadi, hadi amaa, aa hadi” diyen bir anne var mı onu da bilmiyorum. BildiÄŸim hafta içi Alex Kaan’ı yataÄŸa göndermenin hiç de kolay olmadığı...

Sene başında 20.30 da ışıkların sönmesi ile ilgili yaptığımız anlaÅŸmanın bu uzatmalar sayesinde çok da harika iÅŸlediÄŸini söyleyemeyeceÄŸim. Uyku saatinin asla 21.30’lara kaydırılmayacağını bildiÄŸi için hiç deÄŸilse 21.00 olsun ısrarlarını aradan geçen iki aya raÄŸmen halen bırakmış deÄŸil. O yatak saati konusunda ne kadar kurnazsa, bende o kadar kararlıyım!

Işıkları söndürüp yatağının yanına iliÅŸtiÄŸimde en az 10 dakika da bu ÅŸekilde sohbet edeceÄŸimizi ikimiz de biliyoruz. Genelde okulda olup biten komik ÅŸeylerden bahsediyor PaÅŸa, hani çok gülüp bir hikaye daha ister miyim diye; bazen de bana bebekliÄŸimi anlat diyor, duygusallaşıp anlattıkça anlatırım ümidiyle. Olmadı yaramazlık itiraflarına bile baÅŸlıyor, ama kızamıyorum o tatlı surata yatma saatinde...

Elele konuÅŸuyoruz, sonra sıkıca sarılıp, koklaşıyoruz. Odayı terk etmeden önce mutlaka “Seni Seviyorum Kaan” diyorum, “bende seni anne” deyip saÄŸ tarafına döndüÄŸünde uykunun artık onu kucaklamaya hazır olduÄŸunu görüyorum... Yatırırken, uyandırırken, okula yolcu ederken “Seni Seviyorum” demeyi hiç ihmal etmiyorum. Hatırlayacak büyüyünce bu anları biliyorum...

Uyanabilmek için oldukça büyük bir öpücük ve sırt kaşıma ritüeline ihtiyacı oluyor benim oÄŸlumun. Sonrasında yataktan zıplaması an meselesi... Uykusunu alan bir çocuÄŸun sabahın 06.15’inde bile hop zıp olabilmesini seyretmek müthiÅŸ. Sabahları konuÅŸan, soru soran, cevap veren, naber anne diyen bir çocukla güne baÅŸlamak insana “hayat böyle ve onunla güzel iÅŸte ” dedirtiyor. Ne kadar yorgun kalkmış olursa olayım, onun o güzel enerjisi beni de kendime getiriyor Çocuklar güne merhaba demeyi büyüklerinden çok daha iyi beceriyor!

Sabah 06.30 gibi mutlaka kahvaltı sofrasına oturmuÅŸ oluyoruz. Bir gece önceden o sabah sofrasında nelerin yer alacağını bildiÄŸim için her ÅŸey tıkır tıkır ilerliyor. Çok ÅŸükür, Kaan kahvaltıya asla hayır demiyor. Aksine ikimizde onun mükellef kahvaltı etmeden evden çıkmasını düÅŸünemiyoruz bile. Aynen olması gerektiÄŸi gibi!

Ben ona kahvaltının günün en önemli öÄŸünü olduÄŸunu, kahvaltı ederse dersleri daha iyi anlayacağını, dolayısıyla okulda daha baÅŸarılı olacağını çok küçüklüÄŸünden beri anlatıyor, ve her sabaha ayrı bir menü hazırlayarak bu öÄŸünden sıkılmasının önüne geçmeyi baÅŸarıyorum. Dedim ya ben kararlı bir anneyim, o da akılı bir çocuk!

Biz ana oÄŸul yumurtaya bayıldığımız için sabah menülerimizde gün aşırı mutlaka yumurtalı bir tarif oluyor. Sonra yaz kış hiç ÅŸaÅŸmadan bir çeÅŸit mevsim meyvesi de yerini buluyor soframızda. SoÄŸuklar baÅŸlayınca meyvelerin suyu taze taze sıkılıp ÅŸifa diye önüne konuluyor. Enfeksiyonlara karşı nasıl bir koruyucu olduÄŸunu ezberledi artık. Fındık, badem, cevizler de son dakika tadımlıkları olarak sunuluyor, yine faydalarının altı çizilerek tabi. Anne çenesi duramıyor, maÅŸallah sabahları da güzel çalışıyor!

Biliyorsunuz, alışkanlık edindirilmemiÅŸse sabahleyin “yesene yesene” demek hem anneye hem de çocuÄŸa stres yüklemekten baÅŸka bir iÅŸe yaramıyor. Halen kahvaltı sevmeyen bir çocuÄŸunuz varsa sabah menülerinizi çeÅŸitlendirmenin yanı sıra sıkmadan “neden kahvaltı etmeli” konusunu tatlı bir dille anlatın onlara... Kahvaltıyı sevdirmek için daimi bir çaba içerisinde olmayı asla bırakmayın. Hele güler yüz ve istikrar varsa iÅŸin içinde bilin ki sabahları da her ÅŸey yoluna girecek bir ÅŸekilde...

Son olarak gece baÅŸuçlarına, sabah kahvaltı masalarına, okul çantalarına, hatta ceplerine bırakmak üzere küçük notlar yazın onlara. Üzerinde ister iki kelime ister birkaç paragraf olsun. El yazısı ile bir tebessüm eÅŸliÄŸinde yazılmış, içinde sevgi olan anne notları... Hayatlarına iliÅŸtirdiÄŸiniz o notları hatırlayacaklar inanın. Annenin uykuya yatırışını, sabah kaldırışını, yüzlerdeki ifadeyi, Seni Seviyorum demeleri hatırlayacakları gibi...
Hepsini ve her şeyi hatırlayacaklar...

 

Bebeğim ve Biz Kasım 2011 sayısında yer almıştır