ÇocuÄŸu olmadan çalıştığı iÅŸinden memnun ve kariyer planları olan pek çok kadının anne olduktan sonra iÅŸini tamamen ya da belirli bir süreliÄŸine bırakıp çocuÄŸuna bakmayı tercih ettiÄŸini görmekteyiz.

Ancak yeni doÄŸan bebeÄŸe bakmaya baÅŸlayan annelerin bu seçimi zamanla günlük iÅŸ temposu yerine evde bebekle zaman geçirmekten bunalmalarına neden olabilir. Özellikle zor bebek olarak adlandırabileceÄŸimiz, günlük ihtiyaçlarının karşılanması (yemek, uyku v.b.) rutin bir programa uydurulamayan bebeklerin annelerinin yaÅŸadığı sıkıntı tükenmiÅŸliÄŸe dönüÅŸebilir.

Ä°ÅŸe geri dönene kadar geçen zamanda kariyerleri adına geliÅŸmeleri takip edememek, iÅŸi bırakmış iseler yeni bir iÅŸ bulamayacaklarına dair kaygıları da annelerin olumsuz duygularını destekleyen faktörlerdir. Zamanla iÅŸi bırakmış olmak bazı annelerin bu seçimlerinden dolayı çocuÄŸunu suçlamalarına, ona öfkelenmelerine neden olabilir ve anne-bebek iliÅŸkisi olumsuz etkilenebilir. Bu nedenle annenin bebek doÄŸduktan kısa bir süre sonra (en fazla 3 ay) iÅŸine geri dönebilmesi bebek-anne arasındaki iliÅŸkinin ve aile dengesinin saÄŸlıklı devam edebilmesini saÄŸlayacak bir seçim olabilir.

Ä°ÅŸte geçirdiÄŸi zamanı çocuÄŸu ile birlikte geçiremediÄŸi ve kendisi yerine bir baÅŸkasının çocuÄŸuna bakım verdiÄŸi için annelerin üzülmesi hatta suçluluk hissetmesi doÄŸaldır. Bebek için anneden ayrılmak normal olarak tedirgin edici bir durumdur ve özellikle annesi sabah iÅŸe gitmek için aÄŸlayan bebeklerin annelerin de suçluluk duygusu daha da belirginleÅŸir.

Ancak, temel ihtiyaçları bakıcısı tarafından en iyi ÅŸekilde karşılansa da ve bütün bir gün boyunca bakıcı ile vakit geçiriyor olsa da bu durum bebeÄŸin annesi ile özel bir duygusal baÄŸ kurabilmesine engel deÄŸildir. Bebeklerin annesinin iÅŸten gelme saatini öÄŸrendikleri ve o saat yaklaÅŸtıkça davranışlarının deÄŸiÅŸtiÄŸi gözlenmektedir.

2.5-3 yaşına gelmiÅŸ ve o döneme kadar bakıcı ile evde büyümüÅŸ çocuklar için sosyalleÅŸme ve okul öncesi eÄŸitim için kreÅŸe gitmeleri gündeme gelmektedir. KreÅŸe baÅŸlama anne-babadan ayrılmanın yanı sıra tanıdık fiziki ortamdan da ayrılmak anlamına geldiÄŸinden çocuk kendini güvensiz ve tehlikede hissedebilir.

Her tehlike durumunda sığınabildiÄŸi anne-babası tarafından bırakılmak çocuÄŸu tedirgin edip kaygısının artmasına neden olabilir. Ayrılık kaygısı (anksiyetesi) olarak adlandırılan bu durumun yaÅŸanması normal olmakla birlikte kreÅŸin aileyi doÄŸru yönlendirmesi ile ortadan kalkar ve çocuk 1-2 hafta (en fazla 1 ay) içerisinde okula uyum saÄŸlayabilir. Ancak bu uyum süreci devam ederken sabahları okula gitmek istememek, okul yolu boyunca aÄŸlamak gibi davranışlar ortaya çıkabilir ve annenin suçlu hissetmesine neden olabilir.

Oysa kreÅŸe gitmek çocuÄŸun yaşıtlarıyla birlikte sosyal becerilerini geliÅŸtirebildiÄŸi, oyun oynayabildiÄŸi, kurallara uymayı öÄŸrendiÄŸi ve okul öncesi akademik becerilerini geliÅŸtirebildiÄŸi bir fırsattır.

Çalışan bir anne çocuÄŸu ile daha az zaman geçiriyor olsa da evde olduÄŸu saatlerde onunla daha fazla ilgilenerek bu yoksunluÄŸu telafi edebilir. Çalışan annelerin çalışmayanlara oranla çocuÄŸuna kitap okumaya, beraber oyun oynamaya, sinemaya gitmeye ve beraber alış-veriÅŸ yapmaya daha fazla zaman ayırdıkları bilinmektedir. Bu sayade çocuÄŸa ayrılan zaman az da olsa daha kaliteli olabildiÄŸi için annenin çalışmasının olumsuz etkileri ortadan kalkabilir.

Bayındır Hastanesi
www.bayindirhastanesi.com.tr